Yıl 1985 aylardan Kasım. Hayaller kurarak Babıali Yokuşunu çıktım. Taşoğcağı caddesindeki Cumhuriyet Gazetesi’nin muhteşem ahşap binasının önüne geldim. Yaklaşık bir saattir bekliyorum. Sonun da caddenin başında o kocaman cüssesi ile göründü. Hemen derlenip toparlandım ve elimdeki sıkmaktan buruşmuş küçük not kağıdını düzelttim. Cumhuriyet Gazetesinin kapısında bir kaç metre kala önüne...
31 Mart’ta Türkiye Akdeniz’e doğru kaydı. Haritanın rengi kırmızı değil mavi olmalıydı: Akdeniz Mavisi! Hafta boyunca 31 Mart seçim sonuçlarına birçok açı ve plandan bakıldı. Ben bugün geriye çekilip açılarak, sinema diliyle “zoom out” ederek, büyük resme bakmak ve sormak istiyorum: Aslında ne değişti? Aslında radikal bir değişim olmadı. Türk...
“Yoktur birbirimizden farkımız, hepimiz rantiye ahfadıyız!” 2024 yılın yerel seçim kampanyasını özetleyecek bir cümle bulmak gerekirse, bir reklam sloganından alınmış ilhamla, bu cümleyi önerebiliriz. Yerel demokrasinin, farklı yerel yönetim anlayışları arasında bir yarışma olması beklenir. Örneğin 1960’lı yıllarda öyleydi. Şimdi, ideolojik yelpazedeki zenginliğe rağmen, ana aktörler birbirine benziyor. Herkes herkes...
“Bile” dememin nedenini benim kuşağımın solcu ve “ilerici” aydınları anlayabilirler. 1960 ve 70’lerde siyasal bilinç edinmiş olanlar için Süleyman Demirel “öteki” idi. Bir çeşit baş düşman, mitolojik deyişle “nemesis”! Bütün kötülüklerin anası!